KTG

5.15- dzwoni budzik- czas wstać i przeturlać się do szpitala na ktg. Oczy na zapałki i wychodzę z domu. O 6.40 byłam już w szpitalu, 20 osób w kolejce.... czekamy. Wybiła 7:00, otwira się okienko rejestracji, ustawia się kolejka, która idzie jak krew z nosa... Na szczęście nas ciężarny były tylko dwie. Zarejestrowałam się o 7.40, na KTG zawołano mnie o 8:00. Podłączyli mnie, leżałam ok.45 min- zapis OK, ale muszę jeszcze zaczekać na lekarza. Więc czekam w poczekalni 20 in, wołają. Wypełnianie karty, zauważyła moje opuchnięte nogi, mierzenie ciśnienia- wysokie, więc "przepiszemy Pani dopegyt". Potem badanie na fotelu: "szyjka skrócona". Na końcu USG- chyba najdłuższe jak do tej pory- wszystko w porządku, waga Dzidziusia 3000g :) Ucieszyłam się, bo myślałam, że waga będzie większa. 10.30 wychodzę w końcu ze szpitala, zrobiło się dość ciepło, a mnie co chwilę po drodze łapało twardnienie brzucha i myślałam, że nie dojdę do przystanku- jakoś się doturlikałam :) Weszłam do zatłoczonego tramwaju, stoję, nie upominam się o miejsce- zrobiła to za mnie starsza pani, która właściwie- kazała zejść z miejsca jakiejś młodej kobiecie.. aż mi się głupio zrobiło ale zarazem bardzo się ucieszyłam, że spotyka mnie tak życzliwość ze strony obcych mi osób.